۱۳۸۸ آذر ۳۰, دوشنبه


من یک فیلم دیدم . من یک فیلم رو دوبار دیدم . من می خوام باز هم اون فیلم رو ببینم .
شاید خیلی زمان گذشته بود و چنین فیلمی ندیده بودم . فیلمی که احساس رو به تعالی می رسونه و به بالاترین درجه التهاب درونی مخاطب توجه می کنه . کارگردان فیلم با بی رحمی بی حد و حصر خودش چنان بر درونیات ذهنی تاکید می کنه که جای هیچ شک و شبهه ای باقی نمی گذاره .
واقعا که کارگردان درنده ای داره و فیلم از هر شمشیری بران تره .
تصاویری قائم به حس درونی . تصاویری پویا و منسجم . تصاویری بی رحم و زیبا .
فیلمی روایت گر تنهایی انسان ها . فیلمی نمایش دهنده روح خسته انسان . فیلمی بیانگر بی رحمی عشق .
این فیلم رو حتما ً ببینید .
معلم پیانو . کاری از میشاییل هانِکه .

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر