واقعا محشره . دیالوگ هاش کولاکه . خودش رو که دیگه نگو .

درنهایت

شمعی است در آستانه تاریکی ها

ممنون رابرت زمه کیس

از زمزمه دلتنگیم ، از همهمه بیذاریم

نه طاقت خاموشی ، نه تاب سخن داریم

آوار پریشانی است ، رو سوی چه بگریزیم

هنگامه حیرانی است ، خود را به که بسپاریم

تشویش هزار آیا ، وسواس هزار اما

کوریم و نمی بینیم ، ور نه همه بیماریم

دوران شکوه باغ ، از خاطرمان رفته است

امروز که صف در صف ، خشکیده و بی باریم

دردا که هدر دادیم ، آن ذات گرامی را

تیغیم و نمی بریم ، ابریم و نمی باریم

ما خویش ندانستیم ، بیداریمان از خواب

گفتند که بیدارید ، گفتیم که بیداریم

من راه تو را بسته ، تو راه مرا بسته

امید رهایی نیست ، وقتی همه دیواریم

منزوی

کودکی هایم اتاقی ساده بود

قصه ای ، دور اجاقی ساده بود

شب که می شد نقش ها جان می گرفت

روی سقف ما که طاقی ساده بود

می شدم پروانه ، خوابم می پرید

خواب هایم اتفاقی ساده بود

زندگی دستی پر از پوچی نبود

بازی ما جفت و طاقی ساده بود

قهر می کردم به شوق آشتی

عشق هایم اشتیاقی ساده بود

ساده بودن عادتی مشکل نبود

سختی نان بود و باقی ساده بود

قیصر امین پور